Na początku XVI wieku kanclerz GDL Lew Sapiega położył w Ružanach dwupiętrowy zamek z trzema wieżami, co uczyniło go jego główną rezydencją.
Z czasem zamek został zniszczony i odbudowany, a pod koniec XVIII wieku, dzięki staraniom architekta Johanna Samuela Beckera, stał się luksusowym pałacem i rezydencją zamkową. Przychodzili tu kiedyś królowie i ambasadorzy, a w tutejszych piwnicach mówi się, że przechowywano nawet skarbiec Wielkiego Księstwa Litewskiego. Korpus północny pałacu obejmował dawny zamek, ale wieże zostały usunięte i dodano kolumnowy portyk w stylu klasycystycznym. Główna oś zespołu łączyła pałac z bramą wejściową, interpretowaną jako łuk triumfalny. Budynki boczne przeznaczone były na galerię sztuki, bibliotekę (największą w GDL), arenę i teatr - wyposażenie techniczne tych ostatnich pozwalało na aranżację skomplikowanych przedstawień z wielokrotnymi zmianami scenografii, a w innych spektaklach zatrudniano do stu aktorów i muzyków. Architekt nadał barokowy wyraz kompozycjom całego zespołu, a fasady były pełne klasycystycznego wystroju.
Pod koniec XVIII wieku Sapiega została opuszczona przez Ružan i przeniesiona do Derechina, a pałac, który dzierżawili po udziale Sapiehów w powstaniu 1830-1831 roku, został skonfiskowany i przekazany do skarbca, ale nadal był wykorzystywany do celów produkcyjnych, aż do momentu, gdy silny pożar zniszczył budynek w 1914 roku. Odbudowano je w latach trzydziestych, a Pałac Rużany został na krótko odrestaurowany - po stuletniej przerwie! - wrócił do Sapegas. Zespół został nieodwracalnie zniszczony przez II wojnę światową. Jednak dzięki zachowanym w archiwum rysunkom Beckera w 2008 roku rozpoczęła się odbudowa "Białoruskiego Wersalu".
Wykorzystano tekst Anatoli Varavvy, przewodnik "Od Puszczy Białowieskiej do Bagien Poleskich".
Wirtualna wycieczka 3D Dmitrija Lasko (aby rozwinąć okno na pełny ekran, kliknij dwukrotnie):